Over een DNA onderzoek op het bloed van koning Albert I in Marche-les-Dames... en wat het (niet) verklaart
Kroniek van de 20ste eeuw - Elsevier, 1985.
De koning doet een val van 80 meter
(van een rots die 50 meter hoog is).
Het blijft mij verbazen, nee verbijsteren, hoe snel academici, historici, sceptici... hun toevlucht nemen tot een volstrekt foute 'bewijsvoering' om een of andere officiële stelling te staven. Dat valt op in de zaak van De Rechtvaardige Rechters, maar even goed in die andere mysterieuze kwestie: de dood van koning Albert I. Uit het artikel in de KU Leuven Newsroom (Blood of King Albert I identified after 80 years) blijkt niet duidelijk of het de woorden zijn van VTM-journalist Reinout Goddyn (de opdrachtgever van een DNA-onderzoek) of die van de forensisch geneticus Maarten Larmuseau (van de KUL). Maar de wetenschappelijke vaststelling dat bloed gevonden in Marche-les-Dames inderdaad van Albert I moet zijn geweest, is allerminst een bevestiging van de officiële thesis als zou Albert I ook 'on the spot' om het leven gekomen zijn.
Waarom zou het onmogelijk zijn dat koning Albert elders om het leven werd gebracht, maar dat er bloed van hem is achtergebleven of met opzet is achtergelaten in Marche-les-Dames, waar de moord al dan niet geënsceneerd werd als een ongeval? Het ene sluit het andere niet uit, integendeel. Tenzij Albert gewurgd of vergiftigd werd, maar niets wijst daarop en ik ken geen enkele samenzweringstheorie die hiervan uitgaat. Krijg je een kogel in je hoofd of slaat iemand je schedel in, dan pleegt er al eens bloed te vloeien, en op je kleren of in de omgeving terecht te komen, toch? Dat er bloed van de koning werd gevonden in Marche-les-Dames, door souvenirjagers dan nog, maar niet door de mensen die hem vonden of door gerechtsdienaars (die daar blijkbaar niet in geïnteresseerd waren) wijst eerder in de richting van een complot. Dat er bloed werd gevonden in de omgeving, maar dat er geen bloed op het lichaam of de kleren van de koning zat, is al helemaal een aanwijzing voor iets dat Goddyn & Larmuseau krampachtig proberen te ontkrachten: dat er wel degelijk een ongeval in scène is gezet, en dat de koning niet gevallen is maar om het leven werd gebracht.
Overigens vertrekken lang niet alle 'samenzweringstheorieën', waarover zo laatdunkend gedaan wordt in het artikel, van de premisse dat Albert elders vermoord werd. En wordt ook in deze 'wetenschappelijke' bijdrage geen antwoord gegeven op de prangende vraag hoe je, koning of niet, 12 dan wel 50 dan wel 80 meter diep kunt vallen - de schattingen lopen uiteen, ook in bloedernstige forensische, historische, wetenschappelijke, journalistieke en sceptische kringen (zie foto's) - en daar uitsluitend 1 enkele hoofdwonde aan overhouden. En zonder dat je kleren zijn gescheurd, of dat er bloedspatten op komen te zitten. Noch wordt verklaard hoe het komt dat een hele zwerm rijks- en boswachters en boeren urenlang naar een spoor van koning Albert hebben gezocht zonder wat dan ook te vinden, maar dat in het hart van het gebied waar ze zo lang zochten, vlakbij de openbare weg die naar Namen en Brussel leidt, niet alleen het lijk van de koning maar ook een aantal niet echt grote attributen op miraculeuze wijze, als bij toverslag, in het pikkedonker werden 'opgespoord' door een handvol ijlings uit Brussel overgekomen personages, en heel erg kort nadat ze ter plaatse arriveerden.
De gretigheid waarmee gerespecteerde journalisten, historici etc. etc. met flagrante denkfouten, uit pure onwetendheid, en geholpen door kromme redeneringen en verdachtmakingen keer op keer allerlei 'samenzweringstherorieën' menen te moeten ontkrachten, verzwakt die theorieën allerminst, maar versterkt ze nog. Zo wordt in het artikel betoogd dat het in 1934 onmogelijk was een gedegen onderzoek te voeren, vanwege de reeds geciteerde souvenirjagers. Wie het dossier ook maar een beetje kent, en weet op welk moment het parket van Namen met een officiële verklaring kwam, waarin 'het lijk' van de koning een dodelijke val doet (van 50 meter) en waarin alleen ruimte is voor de thesis van een tragisch (en voor een doorwinterd alpinist als Albert I ongelooflijk dom) ongeval, kan alleen maar eens diep, héél diep zuchten. Het waren niet souvenirjagers die het onderzoek saboteerden en zelfs onmogelijk maakten, maar de man die het lichaam vond, graaf Xavier de Grunne, aan wie we ook de officiële versie van de feiten te danken hebben.
Ik kan Royalty-journalist Goddyn of forensisch geneticus Larmuseau voor de rest alleen maar aanraden De val van Albert I van journalist Jacques Noterman te lezen, waaruit - op basis van documenten en een reconstructie - o.a. blijkt dat de officiële versie van de feiten in strijd is met de wetten van de zwaartekracht.
Kroniek van België - verschenen in dezelfde reeks,
Standaard Uitgeverij en Elsevier Librico, 1987.
De koning doet een val van 12 meter.
Ook in mijn 'historische faction thriller' Het Illuminati Complot en in het moordspel De Moord op Koning Albert worden een aantal pertinente vragen gesteld, waarop dit DNA-onderzoek het antwoord schuldig moet blijven. En wie een recent criminologisch essay die naam waardig wil lezen, neemt best zijn toevlucht tot het boek van politieman Chris Noppe, De Openbaring van Arsène Goedertier.
Reacties