Witte Wieven, Zwarte Weduwen
"Ik heb altijd geloofd dat mythen echo’s zijn. Stemmen uit een tijd waarin we de wereld nog niet begrepen. Ik heb ze bestudeerd, ontleed, als een chirurg die een lichaam openlegt. Maar hoe langer je in de schaduwen kijkt, hoe meer de schaduwen terugkijken.
En zij keek naar mij.
Ik ken haar naam. Ze heeft vele namen gehad, door de eeuwen heen. De Zwarte Weduwe. De Vrouw van Mist. De Nimf van het Woud. Spin, vrouw, sluier van goud in de maanverlichte nacht. De volksverhalen fluisteren over haar zoals de wind ruist door het riet. En zij leeft in dat lied, zij leeft in het web dat ze weeft. Haar haren zijn draden, glanzend en fijn, haar lippen koud als het diepe water van een vergeten bron."
Tekst & stem: Patrick Bernauw. Muziek: Suno.
Reacties