Oude goden zijn slechte slapers

  

Rustte de Duivel nog even uit op het Duivelsbed, een oeroude steen in Wéris (Durbuy), voordat hij aan zijn afdaling begon naar het middelpunt van de aarde, de hel? Of deed hij dat nadat hij uit de hel was opgeklommen naar de aarde? En lag hij daar alleen op dat bed? 

Deze redelijk retorische vragen lagen aan de basis van dit verhaal... Je weet nooit precies waar het begint. Soms is het een droom. Soms een lied dat je niet herkent, maar dat toch in je hoofd blijft spoken. En soms... een gedachte die zich als een zaadje in je hersenen nestelt, ontkiemt en langzaam maar zeker bezit van je neemt. 

"Ik was altijd gefascineerd door de geest, door de verborgen patronen die onze werkelijkheid vormgeven. Carl Gustav Jung noemde ze archetypen: oeroude beelden, diep verankerd in de menselijke ziel. De schaduw, de anima, de oude wijze... en de goden die we meenden vergeten te zijn."

 Script, stem, opname, montage: Patrick Bernauw. De muziek voor de liedjes werd gemaakt met Suno.