Patrick Bernauw: achter het mistgordijn rond de Rechtvaardige Rechters... het Bloed van het Lam?

Zelden zoveel non-informatie verzameld gezien als in VRT-Journaal, Terzake, Zevende Dag en zowat alle kranten van de afgelopen dagen, met uitzondering van De Standaard. De zogenaamde "nieuwe wending" in de zaak is al jaren oud, inclusief de naam van de "vooraanstaande familie", en alle heisa is nauwelijks meer dan een replay van een piste die Marc Reynebeau al in 2012 uitvoerig belichtte. Een goede reden waarom een kunstwerk tachtig jaar lang niet anoniem teruggegeven kon worden, terwijl er al een waterdichte procedure voor werd uitgewerkt, heb ik nog niet gehoord. Zoals er ook te weinig vragen gesteld worden bij indianenverhalen in de rand, die het spel op de wagen moeten houden, bijvoorbeeld met betrekking tot de restauratie (ook al een piste die dateert uit de vorige eeuw) waarin Paul De Ridder op basis van een kleurenfoto een origineel van een kopie kan onderscheiden. Stel dat het paneel van de Rechtvaardige Rechters straks met Pasen weer op...