Mysterieus België

De Zeemeermin Melusine op het Toreken in Gent Hoe is die Zeemeermin in 's hemelsnaam bovenop het Toreken van het Huidevettershuis terechtgekomen, gelegen aan de Vrijdagmarkt in Gent, waar nu het Poëziecentrum gevestigd is? Een lang verhaal, dat start in Schotland, in de tiende eeuw... Het Toreken - CC Paul Hermans Uit het huwelijk van koning Elinas en de fee Pressine werden drie meisjes geboren: Melias, Palatine en Melusine. Toen het koninklijke paar ruzie kreeg, trokken de feeën partij voor hun moeder en lieten ze hun vader gevangen zetten. Waarop hun vader zijn dochters vervloekte: iedere zaterdagavond zou het onderste deel van hun lichaam veranderen in een slangenstaart, wat ze de facto tot een soort zeemeermin omtoverde. Werden ze bovendien in die toestand van metamorfose betrapt, dan zouden ze ook hun toverkracht verliezen.  De meisjes besloten zich op het Europese vasteland te vestigen, waar hun lot door niemand gekend was. Melusine trok naar de Ardenne...

Ronny De Schepper haalt op zijn blog "dagelijks iets degelijks"   herinneringen op aan een lezing die ik hield, twintig jaar geleden, in Gent, over het Lam Gods en de Tempeliers: " Ik ging er met sceptische nieuwsgierigheid naartoe, maar het verhaal van Bernauw wist mij zodanig te boeien dat het mij sindsdien niet meer heeft losgelaten…  Later was er ook nog Cor Geysen die al deze gegevens in een aannemelijk verhaal aan elkaar heeft trachten te koppelen. Je gelooft het of je gelooft het niet, maar het is alleszins erg boeiend om naar te luisteren."  Wat volgt, is een boeiende synthese, die ik hier graag integraal overneem. Het Bloed van het Lam by Smashwords JAN VAN EYCK Op het Lam Gods zouden de negen stichters van de Tempeliers afgebeeld staan op een paneel, net naast dat van de Rechtvaardige Rechters. Deze laatsten zouden dan weer staan voor de moordenaars van Willem IV, waarna Judocus Vijdt dus op de proppen is gekomen. De middenste stichte...

Mysteries, mysteries... Ene Ysa Pastora vraagt mij een website op te starten ( www.rauna.eu ) en op basis van het materiaal dat zij mij bezorgt (en dat iedere donderdag op de website moet gepubliceerd worden) een boek te schrijven over een verdwenen Nazi Schat . Ysa Pastora is een pseudoniem, als portretfoto bezorgt ze mij onderstaande illustratie, gelicht uit het Lam Gods van de gebroeders Van Eyck - sommigen hebben er Jeanne d'Arc in gezien, anderen een Tempelier (het bewuste paneel heet dan ook Milites Christi , of Soldaten van Christus - de officiële benaming van de Tempeliers... en de ridder draagt ook het banier van de orde).  Sinds donderdag is Ysa Pastora spoorloos en reageert zij niet op mijn mails, maar in Mittenwald wordt op donderdag wel ene Cyril Whistler gesignaleerd, die op vrijdag de dertiende officieel bekend maakt daar de Nazi Schat gevonden te hebben. En laat de Tempeliers nu net door Filips de Schone gearresteerd zijn op een vrijdag de ...

Op 17 januari 2015 vond Patrick Bernauw deze brief in zijn brievenbus: Technisch-juridisch gesproken is het zo dat er nog steeds $ 25.000 beloning ligt te wachten op de persoon die erin slaagt de code te kraken, waar deze brief naar verwijst: Op www.rauna.eu lezen we: "Zo wordt het immers nog steeds door uitgeverij Elmar gecommuniceerd:  Nazi-code blijft ongebroken; beloning verhoogd naar 25.000 dollar . En bij mijn weten – al kan ik ook iets gemist hebben, ik vertoef met enige regelmaat in het buitenland – is er nergens een weerlegging verschenen. Het reglement is evenwel verwijderd, of in ieder geval onvindbaar gemaakt. Ik,  Ysabella Hannah Geertruida Pastora, doe hierbij dan ook een formele oproep aan Karl Hammer en uitgeverij Elmar om het reglement opnieuw openbaar te maken. Het is namelijk zo dat ik de code heb gebroken, en dat ik binnen afzienbare tijd in het bezit zal zijn van wat inmiddels bekend staat als  ‘de Nazi Schat’ . Zolang de heer...

Uit een interview van Els Vermeir, afgenomen door Patrick Bernauw: Patrick: "Een tijdje geleden kwam ik op het idee, samen met mijn cursisten Literaire Creatie aan de Academie voor Podiumkunsten van Aalst, een project uit te werken rond de beruchte (volks)figuur van Pee Klak, vooral bekend in Aalst en omstreken.  En toen, ineens, en terwijl de anderen nog aan ’t nadenken waren, bleek Els Vermeir in haar eentje al zowat een volledig boek bij elkaar geschreven te hebben. Ik vroeg mij af: welke pillekes heeft die genomen?" Els: "Nee, Patrick, er zijn geen pillekes aan te pas gekomen. Eerst wist ik ook helemaal niet hoe ik eraan moest beginnen. Ik had wel het boek van Ben Putteman gelezen en hier en daar wat dialectwoorden van vroeger opgezocht, maar verder had ik geen idee wat ik daarmee kon doen. Tot ik Pee ontmoette." Patrick: "Jamaar, deze Pee... die was toch al lang dood? Al sinds 1929, als ik het goed heb?"  Els: "Dat klopt, maa...

Moorselse schrijfster Els Vermeir publiceert boek  over haar legendarische dorpsgenoot. Op 31 januari aanstaande verschijnt “De Geest van Pee Klak”, het eerste boek van Els Vermeir. Het boek wordt voorgesteld in “De Zwette Zoal” te Moorsel tijdens een Volks Café-Chantant, georganiseerd door de vzw De Scriptomanen in samenwerking met de muziekgroep Tantris en tractortroubadour AnToon. Het was Patrick Bernauw die in juni 2014 een cultureel erfgoedproject lanceerde rond Domien Camiel De Rop, de volksfiguur uit Moorsel die ook ruimere bekendheid verwierf als Pee Klak. Vzw De Scriptomanen kreeg hiervoor de steun van de Erfgoedcel Aalst. Els Vermeir voelde zich onmiddellijk aangesproken en verdiepte zich in de biografie van De Rop die kort na diens dood werd geschreven door Ben Putteman. Naast een beknopte woordenschatlijst en een routebeschrijving voor een vertelwandeling in de streek, bevat het boek een aantal “interviews” met Pee Klak en teksten voor volksliedjes...

Op de website De Openbaring van Arsène Goedertier loopt al een tijdje een curieuze versie van het Vlaamse Monster van Loch Ness, zoals verteld door Chris Noppe: De kans bestaat dat Jozef Vanderveken door Max Winders in vertrouwen werd genomen. Als de omstandigheden waarin men het paneel vóór 1945 terugvond van die aard waren als op deze Blog uitgelegd, dan had men een vertrouweling nodig die niet alleen kon overgaan tot een expertise, maar ook tot een restauratie. En dan was Jozef Vanderveken de enige in België en misschien wel in de hele wereld die deze beide taken op zich kon nemen.  Vanderveken voegde een variatie toe aan zijn kopie, en dit was wel een heel subtiele: de ring die de tweede, bebaarde ruiter tussen duim en wijsvinger toonde, is op de kopie niet meer te zien.  Kopie Vanderveken: detail Op 29 maart 1974 schreef De Voorpost: ‘Volgens anderen zou de ring die één der figuren in de hand houdt, in het gras liggen.’ ...